ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ ΤΙ!
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Όλα τα άτομα από το γκρούπ μείναμε με ανοικτό το στόμα από την φιλοξενία τους και την αγάπη που μας δείχνανε. Δεν το έχω ξαναζήσει πουθενά αυτό το feeling.

Μέσα στις υποχρεώσεις που είχαμε ήταν ο χορός που έπρεπε να δίνουμε παραστάσεις κάθε βράδυ (δεν με πείραζε καθόλου αυτό). Όλοι απολαμβάναμε από το πρωι την παραλία και τον ήλιο, την ξεκούραση και το αμέτρητο κέφι που έβγαινε αυθόρμητα απ τον καθένα μας.

Αυτό όμως που απολάμβανα σαν αυθεντικός gourmet τύπος ήταν το φαγητό! Δέν χαράμιζα τίποτα. Αν και στην καθημερινη μου ζωή δεν συνηθίζω να τρώω πολύ, εκεί το ξεφτίλισα τελείως. Δεν προλαβαίνα να χωνέψω ενδιάμεσα στα γεύματα αλλά όρεξη είχα.

Αν ξεκινήσω άπ το πρωί που τρώγαμε τις τεράστιες τυρόπιτες με χαλούμι, το τυρί με χαμ, και τις μπουγάτσες που επιμελήθηκε ο Κύριος Λάκης, προσωπικός φίλος. Αν δεν γέμιζε το στομάχι μου με όλες τις γεύσεις δεν σηκωνόμουν απ το τραπέζι.
Σηκωνόμουν πιο πολύ για την παραλία που έπρεπε να πάω γιατί το εστιατόριο που τρώγαμε ήταν δύο βήματα πιό πέρα.

Ευτυχώς που δεν κουραζόμασταν εκει στην παραλία (μια βουτιά το πολύ). Έως να περάσει η ώρα να πάει 2, ο ήλιος χτυπούσε τρομερά και η όρεξη άνοιγε.
Πιό πέρα ήταν η ταβέρνα του κυρίου Αρίστου και του Δημήτρη. Νάναι καλά οι άνθρωποι, μας ταϊζαν με το παραπάνω. Κάθε μεσημέρι οι μερίδες που τρώγαμε ήταν για 2 άτομα. Τρομερό το ότι επέμεναν να φάμε όλο το φαϊ μας, σαν τα μικρά παιδιά (Ο γυναικείος πληθυσμός αμελούσε τις συμβουλές αυτές).
Απεναντίας, κοιτούσα να αδειάζω το πιάτο μου γιατί οι σαλάτες που συνόδευαν τα πιάτα ήταν τρομερότατες. Τι πατάτες, τι γιαούρτια, χαλούμια, ταχίνι με γιαούρτι και κυπριακοί μεζεδες. Οι σεφταλιές ... κόλλητάρια γίναμε! Υπήρχαν και κάτι σαρμαδάκια τα οποία είχαν γέμιση με συκωτάκια, μυρωδικά και διάφορα άλλα που τα έκαναν βαριά στην χόνεψη (με μία σόδα λυνόταν το πρόβλημα) Στο τέλος τρώγαμε και φρούτα για να πάρουμε τις βιταμίνες.

Όλα αυτά το μεσημέρι. Το βράδυ είχαμε γεύμα στις 10 που παραδόξως ήταν μπουφές με διάφορα κρέατα. Κυριαρχούσε το κλέφτικο αρνί. Απ όλα τα γκρούπ το δικό μας ξεχώριζε: όλα τα πιάτα είχαν λίγο κρέας και λίγη σαλάτα (βλέπε ήταν βράδυ), μόνο τα δικά μας ήταν γεμάτα με κρέας και είχαν λιγη σαλάτα για να κάνει διαφορα στο πιάτο.
Τρώγαμε καλά! Πίναμε και τις τεράστιες μπύρες μας ΚΕΟ. 1 λίτρο η κάθε μιά. Δεν παραλείψαμε να πιούμε και την πατροπαράδοτη Ζιβανία που έμιαζε σαν το ούζο αλλά σε χτυπούσε για τα καλά.

Οσο κι αν έτρωγα δεν μπορούσα να πώ ότι χόρταινα. Το τελευταίο βράδυ μας φέρανε γλυκά! Περίεργα όμως ήταν! Κάτι φούσκες σαν λουκουμάδες με γέμιση μυζήθρας, φύλλα σαν το σαραγλί και κάτι άλλα γλυκα που τα έλεγαν δαχτυλίδια. Όλα ήταν υπέροχα.

Το καλό είναι ότι έφυγα και το μυαλό μου είναι ακόμη εκεί!
Εύχομαι του χρόνου να ξαναπάω και να το απολαύσω διπλά!

Τώρα ζώ με τις όμορφες αναμνήσεις των διακοπών μου και εφαρμόζω αυστηρά την νηστεία για τον Δεκαπενταύγουστο. Καλά τα πάω. Εύχομαι να έχετε όλοι ένα καλοκαίρι σαν το δικό μου. Καλό υπόλοιπο