Mostly Martha λοιπόν. Γερμανική. Μην ξυνίζετε τα μούτρα. Καμία σχέση με Φασμπίτερ ή Βέντερς. Η ώρα κυλά ευχάριστα. Tης Sandra Nettelbeck (η σκηνοθεσία ρε). Του 2001 (οπότε παίζει και είτε να έχει έρθει ήδη στο Ελλάντα είτε να μην έρθει ποτέ –πάντως έχει βγει σε video-dvd). Με πολλά βραβεία στο ενεργητικό της (γι’αυτούς που προτιμούν τις καταξιωμένες ταινίες). Για όποιον είναι στο Manchester, ίσως και να προλαβαίνετε ακόμα να τη δείτε στο Cornerhouse (επί της Oxford Street –www.cornerhouse.org) μέχρι τις 12 Ιουνίου.
Το καστ: Martina Gedeck (Μάρθα), Sergio Castellitto (Μάριο), Maxime Foerste (Λίνα), Urlich Thomsen (Σαμ), και διάφοροι άλλοι, παντελώς άγνωστοι στο ελληνικό κοινό, απ’ό,τι υποψιάζομαι. Δεν έχει σημασία όμως, έτσι; Δεν πάμε σε μια ταινία μόνο και μόνο επειδή παίζει ο Μπαντέρας το τέρας.
Η υπόθεση: Η Μάρθα είναι σεφ σε πολυτελές εστιατόριο. Μένει μόνη της. Δεν έχει και πολλή κοινωνική ζωή. Δεν ξέρουμε γιατί. Το ανακαλύπτουμε. Είναι μανιακή (compulsive που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι) με όλα όσα την αφορούν: τη δουλειά της, την καθαριότητα, την τάξη, την ακρίβεια. Παθαίνει παράκρουση όταν της λέει η ιδιοκτήτρια του εστιατορίου ότι είναι η δεύτερη τη τάξη σεφ της πόλης. «Δεύτερη;;; ΔΕΥΤΕΡΗ;;;; Ψέματα μου λέει, θέλει να με πειράξει» είναι οι σκέψεις της. Δεν είναι και πολύ καλή στο να επικοινωνεί με τους ανθρώπους. Ακόμα και με το προσωπικό της, τυπικά πράγματα. Θέλει, κάνει κανα-δυο προσπάθειες, αλλά δεν της βγαίνει.
Την τάξη και τη μοναξιά της έρχεται να ταράξει ένα τραγικό γεγονός που την αφήνει με την Λίνα, την 8χρονη ανηψιά της, επ’εποπτία της. Παράλληλα, ο ερχομός του Μάριο, ενός καινούριου σεφ στο εστιατόριο, την κάνει να τρελαίνεται. [Φυσικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ιταλός χορεύει, τραγουδάει, παίζει με το φαγητό, λέει ανέκδοτα, ενώ αυτή είναι η φράου Χέλγκα με το μαστίγιο, την απόλυτη ησυχία και την ψυχρότητα.] Όπως μπορεί να καταλάβει και ο πλέον αδαής (ναι, για σένα μιλάω), η ανατροπή είναι αναπόφευκτη και ο ήλιος μπαίνει στη ζωή της Μάρθας (όχι, δεν γίνεται λεσβία).
Γιατί να πάτε να τη δείτε: Γιατί είναι ωραία ταινία. Γιατί είναι το Κράμερ εναντίον Κράμερ (χωρίς τα κλάμματα) συναντά το Ντελικατέσεν (χωρίς τον κανιβαλισμό). Γιατί θα μάθετε ότι ο σολομός με σάλτσα-κάτι (δεν θυμάμαι, μου διαφεύγει) δεν είναι το πιο εύκολο πιάτο στον κόσμο, όπως όλοι νομίζουν. Γιατί θα μάθετε ποιος αστακός έχει μείνει πολύ καιρό στο ενυδρείο του εστιατορίου και να τους αφήσετε όλους άφωνους. Γιατί θα εκτιμήσετε το καλό φαγήτο και την υψηλή μαγειρική. Γιατί έχει μερικές ατάκες καταπληκτικές και μερικές σκηνές ακόμα καλύτερες. Γιατί θα μάθετε πώς να φοράτε σωστά την ποδιά του σεφ μέσα από μια πανέμορφη κίνηση. Γιατί έχει ωραία μουσική. Γιατί έχετε μια αγάπη για το γερμανικό σινεμά (να το κοιτάξετε αυτό). Γιατί δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε (πέρα από το να σχολιάζετε στο site).
Οι καλύτερες στιγμές: Η σκηνή που φοράει την ποδιά της, η σκηνή όπου βλέπει την κουζίνα της πεδίο μάχης και της έρχεται αποπληξία, οι σκηνές με τον πελάτη-γνώστη που έχει συνέχεια παράπονα και πάντα ξέρει καλύτερα ακόμα και από τον σεφ (όλοι έχουμε πετύχει έναν τέτοιο εκνευριστικό τύπο, ακόμα και σε μεζεδοπωλεία).
Η καλύτερη ατάκα: «Γιατί να προτιμήσει να μείνει στην ηλιόλουστη Ιταλία με το υπέροχο φαγητό, όταν μπορεί να έρθει εδώ στη βροχερή και μουντή Γερμανία;» (έλα ντε, κι εγώ αυτό αναρωτιέμαι).
Ενστάσεις: Οι λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει –κατά τη Μάρθα- να βράζουμε ζωντανό τον αστακό. Είναι, λέει, απάνθρωπο να τον βάζεις ζωντανό σε βραστό νερό –πονάει το ζωντανό. Η καλύτερη μέθοδος, λέει, είναι μια μαχαιριά με σταθερό χέρι στη βάση του σβέρκου και μετά τον πετάς στην κατσαρόλα. Ενίσταμαι. Είναι γνωστό ότι ο αστακός όταν πεθαίνει βγάζει μια τοξίνη δηλητηριώδη. Γι’αυτό και τον πετάς ζωντανό μέσα, ώστε να περιορίσεις την τοξίνη το περισσότερο δυνατό. Αν τον σκοτώσεις πριν, η τοξίνη που θα διοχετευτεί στο κρέας του θα είναι περισσότερη. Κι όσο για το αν πονάει ή όχι, αυτό που έχω διαβάσει είναι ότι μην έχοντας σπονδυλική στήλη, άρα χωρίς μυελό των οστών, άρα χωρίς νευρικές απολήξεις, ο αστακός δεν είναι ικανός να καταλάβει πόνο. Δεν ξέρω, δεν έχω φάει καν αστακό, πόσο μάλλον να έχω μαγειρέψει (αν και προσωπικά δεν έχω τέτοια κολλήματα με το αν πονάει ή όχι, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει, και τα ψάρια στα δίχτυα πονάνε και ασφυκτιούνε και τα βοοειδή υποφέρουν κατά τη σφαγή αλλά δεν βλέπω κανέναν να κόπτεται –πέρα από τους Μουσουλμάνους εδώ που ζήτησαν να το αναισθητοποιούν το ζώο πριν το σφάξουν, αλλά κι αυτοί λόγω θρησκείας, όχι λόγω συμπόνιας), αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με. Μ’αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι.
Τι να κάνετε μετά: Να πάτε σε ένα ωραίο εστιατόριο, αφενός γιατί έχετε πεινάσει στο σινεμά, αφετέρου για να εκτιμήσετε το καλό φαγητό με τις νεαποκτηθείσες γνώσεις σας. Μην πάτε σε κινέζικο, σίγουρα όχι στο Little Yang Sing στην China town του Manchester. Έπαθα τροφική δηλητηρίαση (ναι, πάλι) από την οποία ακόμα προσπαθώ να συνέλθω. [ξέρω, από την κακία μου τα παθαίνω όλα αυτά] (το κινέζικο αυτό θα αναφερθεί σε ξεχωριστό επεισόδιο).
Περισσότερες λεπτομέρειες: http://www.paramountclassics.com/martha/
Καλή διασκέδαση
Το καστ: Martina Gedeck (Μάρθα), Sergio Castellitto (Μάριο), Maxime Foerste (Λίνα), Urlich Thomsen (Σαμ), και διάφοροι άλλοι, παντελώς άγνωστοι στο ελληνικό κοινό, απ’ό,τι υποψιάζομαι. Δεν έχει σημασία όμως, έτσι; Δεν πάμε σε μια ταινία μόνο και μόνο επειδή παίζει ο Μπαντέρας το τέρας.
Η υπόθεση: Η Μάρθα είναι σεφ σε πολυτελές εστιατόριο. Μένει μόνη της. Δεν έχει και πολλή κοινωνική ζωή. Δεν ξέρουμε γιατί. Το ανακαλύπτουμε. Είναι μανιακή (compulsive που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι) με όλα όσα την αφορούν: τη δουλειά της, την καθαριότητα, την τάξη, την ακρίβεια. Παθαίνει παράκρουση όταν της λέει η ιδιοκτήτρια του εστιατορίου ότι είναι η δεύτερη τη τάξη σεφ της πόλης. «Δεύτερη;;; ΔΕΥΤΕΡΗ;;;; Ψέματα μου λέει, θέλει να με πειράξει» είναι οι σκέψεις της. Δεν είναι και πολύ καλή στο να επικοινωνεί με τους ανθρώπους. Ακόμα και με το προσωπικό της, τυπικά πράγματα. Θέλει, κάνει κανα-δυο προσπάθειες, αλλά δεν της βγαίνει.
Την τάξη και τη μοναξιά της έρχεται να ταράξει ένα τραγικό γεγονός που την αφήνει με την Λίνα, την 8χρονη ανηψιά της, επ’εποπτία της. Παράλληλα, ο ερχομός του Μάριο, ενός καινούριου σεφ στο εστιατόριο, την κάνει να τρελαίνεται. [Φυσικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ιταλός χορεύει, τραγουδάει, παίζει με το φαγητό, λέει ανέκδοτα, ενώ αυτή είναι η φράου Χέλγκα με το μαστίγιο, την απόλυτη ησυχία και την ψυχρότητα.] Όπως μπορεί να καταλάβει και ο πλέον αδαής (ναι, για σένα μιλάω), η ανατροπή είναι αναπόφευκτη και ο ήλιος μπαίνει στη ζωή της Μάρθας (όχι, δεν γίνεται λεσβία).
Γιατί να πάτε να τη δείτε: Γιατί είναι ωραία ταινία. Γιατί είναι το Κράμερ εναντίον Κράμερ (χωρίς τα κλάμματα) συναντά το Ντελικατέσεν (χωρίς τον κανιβαλισμό). Γιατί θα μάθετε ότι ο σολομός με σάλτσα-κάτι (δεν θυμάμαι, μου διαφεύγει) δεν είναι το πιο εύκολο πιάτο στον κόσμο, όπως όλοι νομίζουν. Γιατί θα μάθετε ποιος αστακός έχει μείνει πολύ καιρό στο ενυδρείο του εστιατορίου και να τους αφήσετε όλους άφωνους. Γιατί θα εκτιμήσετε το καλό φαγήτο και την υψηλή μαγειρική. Γιατί έχει μερικές ατάκες καταπληκτικές και μερικές σκηνές ακόμα καλύτερες. Γιατί θα μάθετε πώς να φοράτε σωστά την ποδιά του σεφ μέσα από μια πανέμορφη κίνηση. Γιατί έχει ωραία μουσική. Γιατί έχετε μια αγάπη για το γερμανικό σινεμά (να το κοιτάξετε αυτό). Γιατί δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε (πέρα από το να σχολιάζετε στο site).
Οι καλύτερες στιγμές: Η σκηνή που φοράει την ποδιά της, η σκηνή όπου βλέπει την κουζίνα της πεδίο μάχης και της έρχεται αποπληξία, οι σκηνές με τον πελάτη-γνώστη που έχει συνέχεια παράπονα και πάντα ξέρει καλύτερα ακόμα και από τον σεφ (όλοι έχουμε πετύχει έναν τέτοιο εκνευριστικό τύπο, ακόμα και σε μεζεδοπωλεία).
Η καλύτερη ατάκα: «Γιατί να προτιμήσει να μείνει στην ηλιόλουστη Ιταλία με το υπέροχο φαγητό, όταν μπορεί να έρθει εδώ στη βροχερή και μουντή Γερμανία;» (έλα ντε, κι εγώ αυτό αναρωτιέμαι).
Ενστάσεις: Οι λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει –κατά τη Μάρθα- να βράζουμε ζωντανό τον αστακό. Είναι, λέει, απάνθρωπο να τον βάζεις ζωντανό σε βραστό νερό –πονάει το ζωντανό. Η καλύτερη μέθοδος, λέει, είναι μια μαχαιριά με σταθερό χέρι στη βάση του σβέρκου και μετά τον πετάς στην κατσαρόλα. Ενίσταμαι. Είναι γνωστό ότι ο αστακός όταν πεθαίνει βγάζει μια τοξίνη δηλητηριώδη. Γι’αυτό και τον πετάς ζωντανό μέσα, ώστε να περιορίσεις την τοξίνη το περισσότερο δυνατό. Αν τον σκοτώσεις πριν, η τοξίνη που θα διοχετευτεί στο κρέας του θα είναι περισσότερη. Κι όσο για το αν πονάει ή όχι, αυτό που έχω διαβάσει είναι ότι μην έχοντας σπονδυλική στήλη, άρα χωρίς μυελό των οστών, άρα χωρίς νευρικές απολήξεις, ο αστακός δεν είναι ικανός να καταλάβει πόνο. Δεν ξέρω, δεν έχω φάει καν αστακό, πόσο μάλλον να έχω μαγειρέψει (αν και προσωπικά δεν έχω τέτοια κολλήματα με το αν πονάει ή όχι, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει, και τα ψάρια στα δίχτυα πονάνε και ασφυκτιούνε και τα βοοειδή υποφέρουν κατά τη σφαγή αλλά δεν βλέπω κανέναν να κόπτεται –πέρα από τους Μουσουλμάνους εδώ που ζήτησαν να το αναισθητοποιούν το ζώο πριν το σφάξουν, αλλά κι αυτοί λόγω θρησκείας, όχι λόγω συμπόνιας), αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με. Μ’αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι.
Τι να κάνετε μετά: Να πάτε σε ένα ωραίο εστιατόριο, αφενός γιατί έχετε πεινάσει στο σινεμά, αφετέρου για να εκτιμήσετε το καλό φαγητό με τις νεαποκτηθείσες γνώσεις σας. Μην πάτε σε κινέζικο, σίγουρα όχι στο Little Yang Sing στην China town του Manchester. Έπαθα τροφική δηλητηρίαση (ναι, πάλι) από την οποία ακόμα προσπαθώ να συνέλθω. [ξέρω, από την κακία μου τα παθαίνω όλα αυτά] (το κινέζικο αυτό θα αναφερθεί σε ξεχωριστό επεισόδιο).
Περισσότερες λεπτομέρειες: http://www.paramountclassics.com/martha/
Καλή διασκέδαση
Sashimi (από το φιλμ Blade Runner)
Σασίμι (sashimi) 500 γραμ. ωμό φρέσκο ψάρι: τόνο, σολομό, ξιφία 2 κουτ. σούπας horse radish (στα ελληνικά είναι το φυτό χρένο, μια πικρή πικάντικη ρίζα αλλά μάλλον με το ξένο όνομα είναι πιο γνωστό)...
Σαλιγκάρια a la bourguignonne (από την ταινία Pretty Woman)
Υλικά (4 άτομα): 48 σαλιγκάρια ½ φλιτζ. τσαγιού ξίδι 10 γραμ. αλεύρι 2 ποτήρια ξηρό άσπρο κρασί 2 φλιτζ. τσαγιού ζωμό 1 μικρό κρεμμύδι 1 κοτσάνι σέλερι 1 καρότο 1 ματσάκι μαϊντανό αλάτι,...
Σαλάτα Barcelona (Όλα για τη μητέρα μου)
Υλικά (4 άτομα): 1 μαρούλι 2 βραστές πατάτες 8 αντσούγιες 2 ντομάτες λίγες φέτες κρεμμυδιού κομμένες σαν δαχτυλίδια μερικά φύλλα βασιλικού 3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο αλάτι, πιπέρι Εκτέλεση: Πλύνετε...
