ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕΡΑΚΛΗΔΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΩΝ

Τι κάναμε (Επειδή η μνήμη μου δεν με βοηθάει πολύ με τις λεπτομέρειες, διάβαζε Ζάβαλε και διόρθωνέ με όπου δείς λάθος):

1. Το ορεκτικόν: Ντομάτες στα κάρβουνα με μπέηκον.

Μικρές ντομάτες κομμένες στη μέση και αλατοπιπερωμένες. Γύρω από κάθε ντομάτα, μια λουρίδα μπέηκον, στερεωμένη με οδοντογλυφίδα για να μην φεύγει. Περιχυμένες και μαριναρισμένες σε διάλυμα μουστάρδας-λεμονιού, ψημένες στη σχάρα μέχρι να τραγανίσει το μπέηκον (όση μαρινάδα περίσσεψε περιχύθηκε στις ντομάτες την ώρα του ψησίματος).

2. Το κυρίως: Αρνίσια κοψίδια στα κάρβουνα.

Πρίν όμως πέσουν στα κάρβουνα, κολυμπούσαν δύο ώρες σε χυμό λεμονιου και ελαιόλαδο, για να μαλακώσουν και να γίνουν λουκούμια. Πριν το ψήσιμο έπεσε αλάτι, πιπέρι, και ένα μίγμα μπαχαρικών που ψαρέψαμε με την καπετάνισσα μου στην Ισπανία, το οποίο αποτελείτο (για όσους θέλουν να το αναπαράγουν) από: Αλάτι, ρίγανη, κουρκουμά, κόλιαντρο, κόκκινη πιπεριά, γλυκάνισο, πιπέρι καγιέν και γαρύφαλο (ελπίζω να τα έχω μεταφράσει σωστά, τα ισπανικά μου είναι λιγοστά, και άλλο ένα υλικό μου διαφεύγει).

3. Το συνοδευτικόν: Πατάτες στα κάρβουνα (φυσικά), με μυρωδικά διάφορα.

Οι πατάτες ελαφρώς βρασμένες για να μην κοκκαλώσουν, μετά τυλιγμένες στεγανά σε αλουμινόχαρτο μαζί με λάδι, αλάτι, δεντρολίβανο, δάφνη, μαϊντανό, και λίγο νερό για να τραγουδήσουν όμορφα. Το πακέτο όπως είναι στη σχάρα, όταν είναι έτοιμο το ανοίγουμε και βγαίνουν αχνιστές, μυρωδάτες, και λιώνουν στο στόμα.

4. Η σαλάτα

(Ειλικρινά, δεν θυμάμαι αν κάναμε και σαλάτα. Μάλλον όχι)

5. Το επιδόρπιον: Αχλάδια σιροπιαστά (και, φυσικά, στα κάρβουνα).

Ο Ζάβαλος έφτιαξε το σορόπι, νερό και ζάχαρη βρασμένα, και τα αχλάδια ξεφλουδισμένα, κομμένα στη μέση, έμειναν μέσα στο σιρόπι κάμποση ώρα να αρχίσουν να μαλακώνουν. Επεσαν και κάτι μπαχαρικά νομίζω (μυστική συνταγή του Ζάβαλου, αν θέλει διευκρινίζει - νομίζω ότι έβαλε γαρύφαλο). Μετά, σε αλουμινόχαρτο που διαμορφώθηκε σε σχήμα βαρκούλας, μπήκαν τα αχλάδια μαζί με το σιρόπι πάνω στα κάρβουνα και αρχίσαν να κελαηδάνε και να μαλακώνουν. Κάποια στιγμή έπεσε μέσα στη βαρκούλα και λικέρ μούρο (Creme de Mure), και τα ζαλίσαμε τελείως. Ετοιμα όταν τα αχλάδια μαλακώσαν τόσο ώστε να λιώνουν μόλις τα ακουμπάς με το πηρούνι.

6. Το άλλον επιδόρπιον: Μπανάνα με σοκολάτα (στα κάρβουνα, πού αλλού;)

Βαθία χαρακιά στην κοίλη πλευρά της μπανάνας, γέμισμα με πραλινα-σοκολάτα (δεν λέω Μερέντα, γιατί εκεί που ήμασταν δεν είχε, αλλά αν είχε τότε Μερέντα θα ήτανε). Την αφήνουμε στη σχάρα, προς την άκρη για να μην είναι πάρα πολύ ζεστά, γιατί πρέπει να γίνει σιγά σιγα. Η φλούδα μαυρίζει. Το από μέσα της μπανάνας λιώνει και κοχλάζει και ανακατέυεται με την σοκολάτα, και χύνεται λίγο στην άκρη όταν είναι έτοιμη (και τότε την βάζουμε στο τραπέζι, παίρνει ο καθένας από ένα κουτάλι, και της αλλάζουμε τον αδόξαστο).

Οπως καταλαβαίνετε, φάγαμε πολύ, πάρα πολύ καλά. Δεν κάναμε και τίποτα το ιδιαίτερα πολύπλοκο - σημασία έχει η απλότητα, η προσοχή στις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, και τα καλής ποιότητας υλικά.

Ελπίζουμε κάποια στιγμή να επαναλάβουμε παρόμοια στρατηγική άσκηση. Αν υπάρχει ενδιαφέρον, μάλλον θα προσπαθήσουμε να την κάνουμε ως διοργάνωση μεγαλύτερης κλίμακας.

Τα σέβη μου,
Γιάννης.



Αυτό που επίσης θέλαμε να κάνουμε, αλλά δεν αξιωθήκαμε, ήταν οι μπουγάτσες και τα τρίγωνα - μάλλον το απωθημένο έμεινε, και γι'αυτό έγιναν άρθρα προσφάτως...