ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕΡΑΚΛΗΔΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ
ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑΣ

 

Πατάτες και έρωτας:Μερικές σκέψεις
Το ξεκίνημα
Εχω φίλες που ξεκινούν με ζυμαρικά, και φίλες που ξεκινούν με ρύζι, αλλά εγώ κάθε φορά που ερωτεύομαι, ξεκινώ με πατάτες. Αλλες φορές είναι κρέας με πατάτες, άλλες φορές ψάρι με πατάτες, αλλά πάντοτε πατάτες. Εχω κάνει πολλά σφάλματα με τους έρωτές μου και μετάνιωσα για τους περισσότερους, αλλά ποτέ για τις πατάτες που τους συνόδεψαν.

Δεν κάνει οποιαδήποτε συνταγή για πατάτες, όταν πρόκειται περί έρωτος. Υπάρχουν άνθρωποι που εκθειάζουν συνεχώς τις σκέτες πατάτες - απλά βραστές πατάτες με λιγάκι μαϊντανό ή άνηθο, ή απλές ψητές πατάτες με τραγανή φλούδα- αλλά η δική μου αίσθηση είναι ότι η κλίση προς τις απλές πατάτες συμπίπτει με μία πολτισμική καταγωγή που δεν έχω, και ότι εν πάση περιπτώσει, η εποχή για τις απλές πατάτες - αν υπάρχει ποτέ εποχή για απλές πατάτες- δεν είναι ποτέ το ξεκίνημα κάποιου πράγματος.Δεν είναι επίσης, πρέπει να προσθέσω, το τέλος κάποιου πράγματος. Μπορείς ίσως να τη σκαπουλάρεις με απλές πατάτες στη μέση, αν κι εγώ ποτέ δεν τα κατάφερα.

Εντάξει, λοιπόν: εγώ μιλάω για τραγανιστές πατάτες. Οι τραγανιστές πατάτες απαιτούν τρομακτικό μόχθο. Δεν είναι μόνο το ξεφλούδισμα, μία από τις ελάχιστες αγγαρείες της κουζίνας που δεν έχουν εφεύρει ακόμα ηλεκτρικό εξάρτημα για να μας απαλλάξουν από αυτό. Είναι επιπλέον ότι ότι οι πατάτες, μόλις τις ξεφλουδίσεις, πρέπει να τις κόψεις σε ότι σχήμα ή μέγεθος θέλεις και μετά να τις βάλεις σε νερό για να μη πάρουν ένα αηδιαστικό γαλαζο-καφέ-μαύρο χρώμα, και μετά να τις στεγνώσεις μεθοδικά για να γίνουν σίγουρα τραγανές.
Ολα αυτά απαιτούν χρόνο, και όπως μπορεί να σας βεβαιώσει ο οποιοσδήποτε βλάκας, ο πραγματικός έρωτας έχει να κάνει με το χρόνο. Μάλιστα, ένας από τους λόγους που πρέπει να κάνετε τραγανιστές πατάτες στο ξεκίνημα, είναι ότι αν δεν τις φτιάξετε στην αρχή, δε θα τις φτιάξετε ποτέ. Λυπάμαι που μιλάω τόσο κυνικά επ'αυτού, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Υπάρχουν δύο είδη τραγανιστές πατάτες που προτιμώ περισσότερο. Το πρώτο λέγεται "Ελβετικές πατάτες", και ουσιαστικά είναι μια μεγάλη τηγανίτα από άψογα τηγανισμένες χρυσοκάστανες πατάτες. Το γύρισμα της τηγανίτας έχει τρομακτική δραματικότητα, που οι πατάτες οι ίδιες δεν παίζουν σχεδόν κανένα ρόλο.
Το δεύτερο λέγεται "Οι πατάτες της Αννας". Είναι διαφανείς δίσκοι πατάτας που ψήνονται σε ρηχό ταψί στο φούρνο, και μετά τους απλώνετε σε ένα πιάτο φτιάχνοντας ένα βουναλάκι από τραγανιστά καφέ πατατάκια.
Οι πατάτες της Αννας είναι κλασική γαλλική συνταγή, αλλά έχει κάτι τόσο νοικοκυρίστικο και παλιομοδίτικο, που μπορείτε να προσποιηθείτε ότι πρόκειται για παλιά οικογενειακή συνταγή, ή ότι την σκεφτήκατε μόνες σας.

Για τις Ελβετικές πατάτες (Μερίδες δύο):

• Ξεφλουδίζετε 3 μεγάλες (ή 4 μικρές) χοντρόφλουδες πατάτες (ή και λεπτόφλουδες αν δε βρίσκετε) και τις βάζετε μέσα σε κρύο νερό που να τις καλύπτει.
• Βάζετε σε ένα μεγάλο τηγάνι 4 κουταλιές βούτυρο και 1 κουταλιά ελαιόλαδο μέχρι να λιώσουν σιγά σιγά.
• Δουλεύοντας γρήγορα, στεγνώνετε καλά τις πατάτες και τις κόβετε σε λεπτές φέτες στο ειδικό εξάρτημα του μπλέντερ. Τις βάζετε σε σουρωτήρι και τις πιέζετε για να βγάλουν όσο περισσότερο νερό είναι δυνατόν.
• Μετά τις ξανασκουπίζετε με χαρτί κουζίνας. Θα σας χρειαστεί περισσότερο χαρτί απ'όσο φανταζόσαστε.
• Ρίχνετε τις πατάτες στο τηγάνι, πιέζοντάς τες με τη σπάτουλα και τηγανίζετε σε μέτρια φωτιά για 15 περίπου λεπτά, μέχρι να γίνει καφέ το κάτω μέρος της τηγανίτας.
• Μετά, ενώ βρίσκεται δίπλα σας κάποιος που παρακολουθεί, ξεκολάτε την τηγανίτα και με μια απίστευτα επιδέξια κίνηση τη γυρίζετε ανάποδα.
• Ρίχνετε μπόλικο αλάτι. Ψήνετε ακόμα 5 λεπτά.