ΓΛΩΣΣΑΡΙ

τσιγαρίζω, ψήνω αργά αργά κυρίως σε λάδι

κρέας βοδινό (και λίγο πρόβειο), αλεσμένο ή σε κομματάκια με μπαχαρικά σε λίπος. Παραδοσιακή νοστιμιά που θα βρείτε στον Έβρο.

ομελέτα που φτιάχνουν στην Πελοπόννησο, με φρέσκα αυγά σε μεγάλα τηγάνια σε πολλούς συνδυασμούς (με ρίγανη, ή φέτα, ή κρεμμύδι ή σπανάκι ή πατάτες)

Παραδοσιακό γλυκό. Πολίτικη κρέμα από χυλό ρυζιού και γάλα. Σερβίρεται με ανθόνερο.

Καρύδι. Μοιάζει με κάστανο σε σχήμα C. Κατά την ωρίμανση παίρνει σχήμα γυαλιστερού κοκκινωπού αχλαδιού με σκληρή σάρκα και ξινή ευχάριστη γεύση. Στη Βραζιλία φτιάχνουν με αυτό σιρόπι, ζελέ, ποτό.

Μπαχαρικό σαν άσπρα κουκούτσια. Αναπόσπαστο συστατικό συνταγών για Μικρασιάτικα τσουρέκια και βασιλόπιτες. Ανοίξτε τα κουκούτσια και καβουρδίστε τους κόκκους που θα βρείτε μαζί με μαχλέπι και στη συνέχεια κοπανίστε τους σε γουδί. Το άρωμα είναι καταπληκτικό

καλαμποκίσιο ψωμί, γνωστό και ως μπομπότα, το ψωμί της φτώχιας

Μεξικάνικο λικέρ με γεύση καφέ.

Κόκκινο Ιταλικό μπίτερ απεριτίφ.

Προσδιορισμός πιάτου. Δηλώνει καταγωγή (Καντόνα), τεχνική παρασκευής (τηγάνισμα με συνεχές ανακάτεμα), σχετικά πικάντικη γεύση

φαγητό από αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κρέας με ντομάτα και μπαχαρικά

μπουμπούκια ενός θάμνου που φυτρώνει στη Μεσόγειο. Τα μπουμπούκια ξεραίνονται στον ήλιο, γίνονται τουρσί και μένουν σε σαλαμούρα με ξίδι. Πριν χρησιμοποιήσετε κάπαρη, ξεβγάζετε και σουρώνετε τα κομμάτια για να ξαλμυρίσουν. Χρησιμοποιείται ως καρύκευμα στις σαλάτες και τις σάλτσες ή γίνεται τουρσί

νεαρά ευνουχισμένα κοκόρια, ζυγίζουν 1.5 με 2.5 κιλά.

φυτό με μικρά άσπρα άνθη, με χαρακτηριστική μυρωδιά. Χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό. Προτιμήστε το σε μορφή σπόρων γιατί σε μορφή σκόνης χάνει γρήγορα το άρωμά του. Στις Αραβικές χώρες ρίχνουν λίγο κάρδαμο στον καφέ για καλύτερη γεύση.

σαλάτα με μαγιονέζα και κρέας από σαλάχι

σπαγγέτι με αβγό και μπέικον

Ρίζα με γλυκιά γεύση. Βοηθά πολύ στο μαύρισμα γιατί περιέχει μια χρωστική - την καροτίνη αλλά και στην όραση

πολύ λεπτές φέτες ωμού, βοδινού φιλέτου και αρωματισμένες με βασιλικό, σκόρδο και ελαιόλαδο

Μακρύ (4 εκ). Θυμίζει πορτοκάλι. Ελαφρά στραβό. Στο εσωτερικό του κρύβει 8-24 καρπούς. Αποτελεί τον καρπό, επιβλητικού τροπικού δέντρου. Γεύση μεταξύ καρυδιού και καρύδας.

παγωτό συσκευασμένο σε τετράγωνο κουτί

ξηροί καρποί σε σχήμα μισοφέγγαρου. Προέρχονται από φυτό της Ν.Αμερικής. Χρησιμοποιούνται στην κινέζικη και ασιατική κουζίνα. Συνδυάζονται με πιάτα που έχουν ρύζι και κοτόπουλο ή συνοδεύουν άριστα τα ποτά.

Φραγκοστάφυλλο. Παράγωγα του σιρόπια και λικέρ χρησιμοποιούνται σε κοκτέιλ.

σπεσιαλιτέ με φασόλια, χοιρινό και αλλαντικά

Κοινώς, η πιπεριά. Η σημερινή της ονομασία οφείλεται σε ένα λάθος, καθότι αυτοί που την ανακάλυψαν πίστεψαν ότι βρήκαν το φυτό, οι σπόροι του οποίου ήταν το πιπέρι. Είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνη C. Περιέχει βιταμίνη A, και μεταλικά άλατα.

ασημόχρωμο ψάρι, το εξαιρετικής ποιότητας κρέας του τρώγεται φρέσκο, παστό ή καπνιστό και από το θηλυκό του βγαίνει το αβγοτάραχο

Ζωντανός οργανισμός (όπως το φυσικό σφουγγαράκι). Αν βάλετε ένα κομμάτι του μέσα στο γάλα προκαλεί ζύμωση του γάλακτος. Συγχρόνως αναπτύσσεται μετατρέποντας το γάλα σε ένα εξαιρετικό ρόφημα, νοστιμότατο, υγειινότατο που από ότι λέγεται χαρίζει και μακροζωία. Όταν ο μύκητας μεγαλώσει αρκετά, τον ξανακόβετε στα δύο και τον βάζετε σε άλλο δοχείο με γάλα ή αν θέλετε το χαρίζετε σε κάποιο φίλο και πάει λέγοντας. Μπορείτε να βρείτε κεφίρ σε κάποια καταστήματα υγειινής διατροφής. Υπάρχουν καταστήματα που πουλάνε κεφίρ (ποτό) και φυσικά και τον ίδιο το μύκητα.

ιταλικό κρασί, με ζωηρό κόκκινο χρώμα και γεύση φρούτων. Παράγεται στους λόφους μεταξύ Φλωρεντίας και Σιένας. Χάρη στην πρωτότυπη συσκευασία του με το ψαθάκι (φιάσκο), διαδόθηκε ευρέως και έγινε σήμα κατετεθέν της ιταλικής κουζίνας

μοσχαρίσιο άπαχο κρέας εκλεκτής ποιότητας. Προέρχεται από το τελευταίο τμήμα της ράχης του ζώου πίσω από το φιλέτο και πάνω από το μπούτι

λεπτά ζυμαρικά που φτιάχνονται με αλεύρι, νερό , αλάτι και αυγά. Θα τις βρείτε ξηραμένες, φρέσκιες ή κατεψυγμένες.

ανοιχτή τάρτα η οποία γεμίζεται με μπέηκον, τυρί και κρέμα γάλακτος χτυπημένη με αβγά.

τροπική ποικιλία αναρριχητικού φυτού. Οι καρποί του έχουν σκληρό περίβλημα και μαλακή και σπογγώδη σάρκα.

Ελιές πράσινες του λαδιού, τσακισμένες με πέτρα. Τις ξεπικρίζουμε για 15 μέρες σε νερό, το οποίο πρέπει να αλλάζουμε συχνά. Τρίβουμε με θρούμπι. Περιχύνουμε με λαδολέμονο. Διατηρούμε σε άλμη.

γλυκό φούρνου με φρούτα

αρωματικό χόρτο με τρυφερά φύλλα σαν του μαϊντανού, αλλά με δαντελωτές άκρες. Χρησιμοποιείται σαν διορθωτικό γεύσης, στη μαγειρική, στη ζαχαροπλαστική, στην κατασκευή λικέρ και τον αρωματισμό μπύρας. Ταιριάζει με κρέατα και μανιτάρια και είναι υπέροχο σε ντιπ με γιαούρτι ή αβοκάντο. Αποξηραμένο χρησιμοποιείται πολύ σε ψωμιά και τουρσιά. Στην Αλγερία, το χρησιμοποιούν μαζί με αλατοπίπερο για να παστώνουν τα κρέατα. Το κόλιαντρο δεν ξηραίνεται εύκολα, βάλτε το στην κατάψυξη ή διατηρήστε στο μέσα σε λάδι ή αλάτι

λευκόσαρκη ρίζα (Colocasia esculanta). Έχει μέγεθος διπλάσιο ή τριπλάσιο από μια πατάτα. Συνήθως μαγειρεύεται γιαχνί με χοιρινό. Το τρώνε και στην Χαβάη (και σε πολλά άλλα μέρη όπως Πολυνησία, Ασιατικές τροπικές περιοχές κλπ). Στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό

το άνθος της κολοκυθιάς. Τα αρσενικά είναι τα μεγάλα που, κατά βάση, χρησιμοποιούνται στο μαγείρεμα. Πανιάζει και μαραίνεται πολύ γρήγορα και πρέπει να χρησιμοποιηθεί σχεδόν αμέσως.

οι τρυφεροί βλαστοί της κολοκυθιάς καθώς και το αντίστοιχο φαγητό που παρασκευάζεται από αυτά. Συνήθως χρησιμοποιούνται σε σαλάτες

Ελιές στο λάδι. Σε πάνινη σακούλα. Τις πιέζουμε με βαριά πέτρα και τις συντηρούμε σε άρμη και λάδι.

γλύκυσμα που παρασκευάζεται από βρασμένα φρούτα (ροδάκινα, αχλάδια, κλπ.) σε αραιό διάλυμα ζάχαρης

Γαλλικό απόσταγμα κρασιού.

άσπρο μαλακό τυρί με πιπεράτη και πολύ πικάντικη γεύση

βοδινό κρέας που διατηρείται σε κονσέρβα

(corn flower) αλεύρι αραβοσίτου. Χρησιμοποιείται για κρέμες, γλυκίσματα

όργανο ζαχαροπλαστικής. Είναι από ύφασμα ή πλαστικό με λεπτό στόμιο στην άκρη, σε σχήμα κώνου. Γεμίζεται με σαντιγί για να γαρνίρει τούρτες και γλυκά

φρούτο. Είναι μικρότερο από ένα βερίκοκο, με κοκκινωπή, λεία φλούδα και έχει γλυκόξινη γεύση

γλυκιά μπομπότα

αλεσμένα δημητριακά (κυρίως βρόμη) που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή χυλού ή πρωϊνού

Γαλλικό διάφανο λικέρ πορτοκαλιού.

σκληρή και πικρή σοκολάτα. Χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική για επικάλυψη της επιφάνειας των γλυκών

σκληρή και πικρή σοκολάτα, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική για την κάλυψη διάφορων γλυκών

ζωμός για βράσιμο ψαριού

Λικέρ εσπεριδοειδών. Χρησιμοποιείται κυρίως σε αναμίξεις ποτών, κυρίως για το χρώμα του (μπλέ, πράσινο, πορτοκαλί, άχρωμο).

Μικρό πολυετές φυτό, συναντάται στην Ινδία, Κίνα, Ασία. Έχει αρωματική ρίζα που μοιάζει με αυτή του πιπεριού αλλά με πιο έντονη πικρή γεύση. Η ρίζα αυτή βράζεται, αφήνεται στον ήλιο να ξεραθεί και στη συνέχεια τρίβεται στο χέρι και αλέθεται για να παρασκευάσουν σκόνη.

Σιμιγδάλι από σκληρό σιτάρι που χρησιμοποιείται στη Β.Αφρική σε φαγητά και γλυκά, καθώς και το παραδοσιακό φαγητό που φτιάχνεται από αυτό. Το σιμιγδάλι βρέχεται με νερό, κυλιέται σε αλεύρι και αφήνεται να στεγνώσει στον ήλιο (στην παραδοσιακή του παρασκευή). Στη συνέχεια κοσκινίζεται και φυλάσσεται.

ποώδες φυτό, ανήκει στην οικογένεια Σταυρανθών. Είναι πρώτη ύλη για ξινολάχανα (sakerkraut), εθνικό γερμανικό πιάτο. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες και θα το βρείτε το χειμώνα

ημίγλυκο παρασκεύασμα από ειδική ζύμη με αλεύρι, βούτυρο, αβγά, ζάχαρη, γάλα και μαγιά μπύρας. Γεμίζεται με μαρμελάδες.

λέγεται και cream of tartar. Είναι η κεκαθαρμένη τρυγία, η οποία υπάρχει στο γλεύκος και συλλέγεται από την υποστάθμη των οινοβαρελιών (οινολάσπη). Αποτελείται κυρίως από όξινο τρυγικό (ταρταρικό) κάλιο CH(OH) COOHCH(OH) COOK και σε συνδυασμό με την κοινή σόδα (όξινο ανθρακικό νάτριο NaHCO3 ) χρησιμοποιείται ως διογκωτικό (για να φουσκώνουν οι ζύμες των οιωνδήποτε αρτοσκευασμάτων) λόγω εκλύσεως διοξειδίου του άνθρακος, CO2. Πωλείται σε μικρά βαζάκια και χρησιμεύει για να γίνεται η μαρέγκα αφράτη, να γίνονται τριφτά τα κουλουράκια, να μη ζαχαρώνει η καραμέλα. [από τον Σπύρο Ρεγκούτα]

χορταράκι που φυτρώνει κοντά στις ακρογιαλιές, σχεδόν δίπλα στη θάλασσα. Έχει ιδιαίτερη και έντονη γεύση. Συνήθως το κάνουν ξιδάτο ή σε άλμη, και το προσφέρουν ως μεζέ με ουζάκι. Άλλοι, προσθέτουν βλασταράκια κρίταμου στις ξιδάτες ελιές, γιατί τους δίνει όμορφο άρωμα. Προτού το βάλετε στο ξίδι ή το αλατόνερο, βράστε το δυο τρεις φορές, αλλάζοντας κάθε φορά το νερό για να φύγει η πικράδα του [Ειρήνη Π.]